Zodra wij worden geboren staat één ding vast: We zullen ook weer sterven.

Al noem ik het persoonlijk liever een overgang. Een overgang naar een nieuwe fase, naar een andere staat van bewustzijn.

In de ruim 15 jaar dat ik in de zorg werk ben ik veel in aanraking gekomen met mensen in hun laatste levensfase en diens naasten.

De laatste levensfase. Een fase die vaak overloopt van emoties. Verdriet, angst, onzekerheid. Woede. Machteloosheid.

Maar wat als deze laatste fase een fase mag zijn van verbinding. Van rust en vertrouwen. Een fase waarin jullie de tijd nemen voor het maken van fijne herinneringen. Waarin jullie eerlijk en open alles bespreken dat er nog te bespreken valt.

Ik geloof dat dit, als het moment daar is, het loslaten makkelijker maakt. Dat het de overgang naar het hiernamaals versoepelt. En dat het bijdraagt aan een gezond rouwproces.

Met liefde en aandacht begeleid ik jullie hier naartoe. Samen onderzoeken we wat nodig is, waar de behoefte ligt. Is het een overgangs-rite? Een (cacao-) ceremonie? Of is samenzijn voldoende? Jullie wensen staan voorop. Tijdens dit hele proces sta ik naast jullie. Als begeleider, ondersteuner en vooral ook als mens. Samen werken we naar de overgang naar het hiernamaals. Op een kalme, veilige manier. Een schone, vrije overgang waarin met een gerust hart losgelaten kan worden. Van beide kanten.